Hoewel ik geen diehard fan ben van fighting games zijn er wel genoeg franchises die ik wel eens gespeeld heb, zoals Tekken, Street Fighter, Smash Bros. en Soul Calibur. Fighting is een genre met een hoop historie en hoop smaakjes. Van eSport tot arcade; het genre heeft het allemaal. Capcom is dan ook één van de ontwikkelaars met een hoop fighting games in de geschiedenisboeken, waarvan er een aantal prachtig samenkomen in Capcom Fighting Collection. Slaat de collectie mij zo KO of is het uiteindelijk toch maar een time-out?
Capcom Fighting Collection is een samenkomst van tien verschillende (arcade-)games, waarvan 8.5/10 uiteindelijk fighting game is en 1.5/10 puzzle game. Sommigen zal de collectie van de vele Darkstalker-games het meest aanspreken, of de kans om Red Earth eindelijk op iets anders dan een arcadekast te spelen. Voor anderen is het de ultieme versie van Street Fighter II met “extra” fighting games die de meeste indruk maakt, of juist de fighting collectie met Super Puzzle Fighter II Turbo.
Een strijdbaar museum aan spellen
Met tien verschillende games om te spelen waarvan sommige zowel een Engelse als Japanse variant hebben, is er een hoop te doen. Mijn persoonlijke favorieten waren Red Earth, Super Puzzle Fighter II Turbo en Super Gem Fighter Mini Mix.
Red Earth is een fighting RPG boss rush game. Je doel is om met vier verschillende personages allerlei sterke vijanden te verslaan. Je personages krijgen ervaringspunten en groeien in level. Hiermee unlock je nieuwe moves om te kunnen gebruiken en de verschillende bosses te verslaan. Met prachtige 16-bit pixelart is het een genot om naar het spel te kijken waar onder andere draken, krakens en oni’s jouw weg versperren. Tevens is het de eerste keer dat de game te spelen is op moderne consoles en niet vastzit in een arcadekast.
Super Gem Fighter Mini Mix is een chibi fighter. Je speelt met de chibi varianten van bekende Capcom fighters waarbij de fighters continu van kostuum veranderen en grappige aanvallen uitvoeren. Deze aanvallen worden sterker door de gems die je verzamelt op het veld. Het is een wat lichtere variant van de fighters van de collectie, maar wel één van de charmantste.
Super Puzzle Fighter II Turbo is het puzzelspel van de collectie. In plaats van button mashen kan je rustig zitten en eigenlijk Tetris spelen terwijl je chibi personages automatisch tegen elkaar strijden wanneer je combo’s uitvoert op het puzzelveld.
Daarnaast heb je de Darkstalker games, horror fighters waar je vecht als vampieren, weerwolven of frankenstein-achtige monsters. De verschillende versies zijn in sommige gevallen varianten van andere games waarbij personages verschillen van het origineel. Vampire Hunter 2 en Vampire Savior 2 zijn de variatie op Darkstalkers 3 (Vampire Savior). Beide zijn trouwens ook alleen in het Japans te spelen. Dit maakt in principe niet veel uit voor de gameplay, gezien alleen de cutscenes echt in het Japans zijn.
Cyberbots is een game die mij zeker heeft verrast. Deze game wil ik zeker nog verder spelen gezien de premise best tof is. Het is een fighting game waar mechs het tegen elkaar opnemen. Je hebt de keuze uit vier verschillende mech’s met drie verschillende load outs die je vechtstijl enigszins veranderen.
Als laatste wil ik dan nog Hyper Street Fighter II: Anniversary Edition benoemen. Het is een variant van Super Street Fighter II Turbo waarin spelers alle versies kunnen besturen van de hoofdpersonages uit de vijf Street Fighter II-spellen die eerder voor de arcades zijn uitgebracht. Mocht je dus een fan zijn van Ryu en/of Ken in Super Smash Bros. Ultimate dan is dit je kans om deze personages te ontmoeten in een Street Fighter II (tenzij je deze games natuurlijk al eerder heb gespeeld in één van de vele heruitgaven)
Log in of maak een account aan om een reactie te plaatsen!
28 jun 22 om 12:10
#5641
1090 XP | 187 comments
De difficulty setting (Hyper Street Fighter 2) zit een bug in als je de USA versie kiest, daarom blijft die game ontzettend moeilijk. Kies de jap versie en je zult het verschil behoorlijk merken.
28 jun 22 om 14:58
#5646
466 XP | 81 comments
Zijnde iemand die vanaf de jaren '90 casual Street Fighter speelt en dus het Capcom-vechtsysteem in m'n muscle memory heb, heb ik juist weer moeite om te wennen aan andere vechtspellen en brawlers... Inmiddels heb ik CFC ook uitgebreid mogen proberen en naar mijn idee is het minpunt van de button mapping totaal misplaatst. Het is voor elk van de 10 games afzonderlijk mogelijk om 2 custom button lay-outs in te stellen, naast de 2 vaste lay-outs. Op de 'insert coin'-knop na zijn alle knoppen naar eigen inzicht aan te passen, zelfs een druk op de linkerstick kan ingezet worden. Verder is het Capcom-vechtsysteem altijd al met light/medium/heavy (met soms een aanpassing voor een enkele game) geweest en moesten controllers al vanaf de SNES concessies doen aan de oorspronkelijke arcade-controls. Tot slot kan elke game op training mode gespeeld worden. Voor iemand die zich in de input-/output-data wil verdiepen, is zelfs optioneel de getalsmatige button-input en damage-output af te lezen. Het is dus niet alleen voor spelers die de special moves willen testen en oefenen.