Bugsnax - Pokémon Sna(p)ck

Het is niet vaak dat een lanceertitel voor een next-generation console zich een weg baant naar andere platformen. Bugsnax verscheen tegelijk met de PlayStation 5 en werd door velen als dé verrassing beschouwd van de start van de nieuwste generatie spelcomputers. Ik was daarom enorm verrast dat Bugsnax zich ook een weg ba(n)a(a)nde naar de Nintendo Switch. Dit first-person avonturen spel is enorm charmant, maar wist mij helaas toch niet mee te zuigen in de wereld van deze bijzondere versnaperingen. 

In Bugsnax speel je als een onderzoeksjournalist die op zoek gaat naar de verloren expeditie van Lizbert Megafig die een mysterieus eiland heeft gevonden dat is gevuld met bijzondere wezens genaamd bugsnax. Je avontuur brengt je naar het eiland waar de kolonie van Lizbert inmiddels uit elkaar is gevallen na de mysterieuze verdwijning van Lizbert. Het is aan jou om de kolonisten weer bij elkaar te brengen, te ontdekken wat er precies met Lizbert is gebeurd en wat deze mysterieuze bugsnax nou precies zijn. Onderweg ontmoet je een grote cast aan diverse en leuke personages die zich thuis hebben gemaakt op Snacktooth eiland. 

Jagen en verzamelen

De gameplay van Bugsnax deed mij vrijwel direct denken aan een eigen twist op iets als Pokémon Snap. Je speurt het eiland af naar de talloze bugsnax die zijn te vinden en probeert deze te vangen om te voeren aan de andere inwoners van het eiland. De bugsnax zelf stelen hier absoluut de show met unieke designs die dieren combineren met allerlei soorten etenswaar. Van levende aardbeien zoals de Strabby tot aan de rondlopende Bunger, een hamburger met curly fries als benen met het gedrag van een groot varken. De bugsnax kunnen alleen maar hun eigen naam hardop zeggen, wat ook echt voelt als een knipoog naar Pokémon zoals je zou zien in de televisieserie. 

Ook de andere inwoners (Grumpusus) van Snacktooth-eiland hebben een beetje een kindertelevisie-uitstraling en doen denken aan personages uit de Muppet Show. Het geeft bugsnax absoluut een eigen identiteit en zeker als je de bugsnax ook daadwerkelijk voert aan de Grumpusus op het eiland. De kolonisten hebben lang in leven weten te blijven door de bugsnax te eten, maar hierdoor veranderen delen van hun lichaam in voedsel. Je kan zelf bepalen welk aspect van je medebewoners je wilt veranderen dus het is niet vreemd als je benen vervangt voor vleesspiesen, neuzen voor aardbeien en armen voor champignons. De game komt hierdoor erg charmant over, maar ook lichtelijk knullig. Het is lastig om sommige dramatische momenten uit het verhaal serieus te nemen terwijl iemand rondloopt op curly fries. 

Experimenteren in de keuken

Het nadeel aan deze ervaring in Bugsnax is dat de game zich nogal snel reduceert tot veel herhaling en fetch questing. Iedere bugsnax moet op een specifieke manier gevangen worden. Zo laten Fryders (spinnen met poten als friet) zich alleen lokken naar bepaalde plekken als je er eerst ketchup op schiet met je katapult. Sauzen als chocoladesaus, ranch dressing en hot sauce kunnen worden gebruikt om je valstrikken voor de bugsnax aantrekkelijker te maken. De gameplay verandert hierdoor in een systeem waarbij je veel moet wachten en ontdekken wat de zwakte is van elke bugsnack. Sommige kan je alleen met specifieke gereedschappen vangen zoals de de Buggy Ball of de Trip Shot. Omdat er echter zoveel systemen tegelijk samenkomen vond ik dit vaak te overweldigend om er echt van te genieten. Zeker als meerdere bugsnax dicht op elkaar zitten is het soms echt een precisiewerkje om één specifieke bugsnack te vangen. Sommige bugsnax zijn gewoon frustrerend om te vangen en kostten mij echt wel een aantal pogingen voordat ik ze kon opdienen. 

Kliekjesmissies

Dus waarom vang je al deze bugsnax? Het is niet om jezelf in leven te houden, maar omdat juist alle verschillende bewoners van Snacktooth-eiland de bugsnax willen blijven eten. Vrijwel elke missie in Bugsnax kan gereduceerd worden tot: praat met een Grumpus die een bugsnack wil eten, vind de bugsnack en breng deze terug naar de grumpus. Deze loop werd voor mij al heel snel erg eentonig en de game doet te weinig om dit verfrissend en uniek te houden. Ja, er zijn nieuwe gereedschappen én meer dan 100 verschillende bugsnax met werkelijk fantastische ontwerpen maar toch zakte de herhaling en verveling al snel in omdat ik maar van punt A naar punt B bleef lopen. Sommige bugsnax hebben net als in Pokémon bepaalde tijden waarop ze beter te vinden zijn dus soms moet je ook gaan slapen om op een specifiek moment een bugsnack te vangen. Het zijn veel herhalende stappen die hierdoor te repetitief worden die echt de vaart uit het verhaal halen. 

Conclusie

Hoewel de herhalende gameplay mij snel de game op ‘autopiloot’ deed zetten, vond ik de wereld en de sfeer van Bugsnax wel erg aandoenlijk. Met name de muziek en de unieke ontwerpen van de bugsnax zijn de hoogtepunten van deze game. Het heeft duidelijk een eigen identiteit en is niet simpelweg de honderdste Pokémon-kloon. Toch had ik gewild dat de bugsnax zelf een grotere rol zouden spelen of op een andere manier ingezet konden worden dan simpelweg een verzamelobject. De charme van de game leunt volledig op de bugsnax maar om ze uiteindelijk allemaal in de magen van de bewoners van het eiland te zien eindigen liet mij achter met een gevoel van onverschilligheid. Als je zoekt naar een leuke collect-a-thon dan kan je met Bugsnax niet verkeerd gaan, maar verwacht niet een meeslepende epos of een Pokémon-killer. Dan zal je helaas zonder eten naar bed moeten.