Blaster Master Zero 2

De Nintendo Switch heeft sinds de lancering gezorgd voor goede verkopen van indie-games. Het is daarom niet verwonderlijk dat Inti Creates en Sunsoft een nieuw deel in de Blaster Master-serie exclusief hebben uitgebracht op de Nintendo Switch. Met Blaster Master Zero 2 lanceert men een vervolg op Blaster Master Zero dat kort na de launch van de Switch verscheen. Blaster Master Zero was letterlijk niet meer dan een opgedirkte NES-game, maar bracht een vergeten serie terug in de spotlights. Is er genoeg materiaal voor een interessante sequel of had het voor Blaster Master beter bij een eenmalig nostalgisch tripje kunnen blijven?

Blaster Master, of eigenlijk ‘Jason’. Is een stoere gast met een rode tank die lasers kan schieten. In de good ‘ol NES dagen was dat voldoende voor een backstory, maar tegenwoordig willen gamers een plot en een verhaal. Daarom heeft Jason een aantal sidekicks, zoals Fred the Frog met teleportatie krachten en Eve. Eve is zijn android anime waifu die met een opvallend groot getekende vormgevel de systemen van de tank genaamd ‘Sophia’ onderhoudt. Volg je het allemaal nog? Dan is Blaster Master Zero 2 ongetwijfeld een game voor jou! Het is namelijk ‘crisis’ in de tank van Jason, want zijn droid assistente heeft hulp nodig. Tijdens het eindgevecht van Blaster Master Zero (spoiler) is Eve besmet geraakt met het ‘mutant virus’. Het mutantenvirus zorgt er voor dat gewone hardwerkende burgers en robots veranderen in moordlustige mutanten met lasers. De enige manier om Eve te redden is om op zoek te gaan naar haar thuisplaneet, want daar verwacht Jason de medicijn te vinden die haar kan genezen van het virus. Samen met Eve maakt hij zijn tank klaar voor een ruimtevlucht en gaan ze op pad om het blasten te… masteren! Voor een tweede keer.

One small step for a man
In tegenstelling tot Elon Musk en Neil Armstrong vliegen Jason en Eve niet direct naar de juiste planeet. In de ruimte aangekomen ontdekken ze namelijk dat andere planeten aangevallen zijn door de mutanten. De strijd op aarde is in Blaster Master Zero gewonnen door Jason, maar niet alle buitenaardse volkeren hebben dezelfde score neergezet. Het spel is daarom opgedeeld in meerdere sectoren met grote en kleine planeten die overspoelt zijn met mutanten. In iedere sector liggen items verborgen die je nodig hebt om je reis voort te zetten, zoals sleutels om nieuwe planeten te ‘openen’ en nieuwe wapens voor Jason en de tank. Tijdens de reis door de ruimte ontdekken Jason en Eve dat ze niet alleen zijn en dat er nog anderen zijn die vechten tegen de mutanten. Al met al vertellen de klassieke tekstwolkjes en verhaal scènes die vooral uit pixel-art illustraties bestaan een verhaal dat motiverend genoeg is om door te spelen, maar inhoudelijk flinterdun. In een enkel geval kun je ook meer van het verhaal ontdekken door verborgen planeten langs te vliegen.

De structuur van de game geeft de de vrijheid om alleen de grootste planeten uit te spelen en een aantal kleinere planeten en extra uitdagingen te negeren. Het is een erg fijne beleving voor handheld gaming, omdat je in korte speelsessies snel het gevoel hebt dat je vooruitgang boekt. Echter, omdat zelfs de ‘grote’ planeten meestal uit maximaal 20 tot 30 schermpjes bestaan voelt het spel meer als een collectie van kleine speelgebieden en minder als een groter ‘geheel’. Het heeft als voordeel dat iedere planeet zijn eigen focus en stijl heeft, maar als nadeel dat sommige van de meest interessante planeten beperkt zijn qua gameplay en speelduur.

Blastlevania™
Want ja, zoals de naam al doet vermoeden draait de gameplay van Blaster Master Zero 2 vooral om blasten. Het spel heeft wel iets weg van klassieke Metroid en Castlevania-games met een vleugje 8-bit Zelda. Je moet met je tank door verschillende levels heen ploegen. Je kunt springen, hoveren en op den duur zelfs wall-jumpen met de tank, maar soms kom je op plaatsen waar de tank niet doorheen past. In die situaties moet Jason de veiligheid van zijn gepantserde wagen verlaten en te voet verder gaan. Met behendig spring- en klimwerk vind je in die gevallen vaak een dungeon. De dungeon gameplay brengt wat variatie in het spel, want hierbij zie je het spel niet vanaf de zijkant, zoals een klassieke sidescroller, maar wordt je getrakteerd op een isometrisch perspectief. Het lijkt een beetje op de dungeons van Zelda op de NES, ook al is het meer gericht op het opblazen van vijandjes dan puzzels. Dankzij de setup van dungeons en verschillende gameplay stijlen heeft het spel ook lichte backtracking elementen. Blaster Master Zero 2 lijkt door de opdeling in planeetjes iets minder terug te grijpen op eerdere gebieden dan het eerste deel. Daarnaast is op je kaart meestal goed te zien waar de dungeons en verborgen items zich bevinden. Ook als je tussen de planeten reist kun je gemakkelijk een info schermpje oproepen, waarmee je ziet of je alles op een planeet gevonden hebt. Op deze manier kun je lekker efficiënt een 100% completion rate halen!

Ten minste, als je niet vast komt te zitten. Blaster Master Zero 2 zit meer solide in elkaar dan de voorganger, maar nog steeds zijn er onnodig frustrerende secties. Het gaat hier niet om een gebrek aan skills dat een speler belemmerd, maar vooral gameplay elementen die niet helemaal lekker uitgewerkt zijn. Een voorbeeld hiervan is het springen tussen ladders. Het spel lijkt willekeurig wel of niet te accepteren dat je een ladder vastgrijpt. Als Jason uit zijn tank stapt dan kan hij slechts van een hele kleine hoogte vallen zonder te sterven. Op een aantal punten in het spel is het springen tussen ladders dan ook cruciaal. Echter werkt dit niet goed genoeg voor de uitdagingen die met dat concept in gedachte zijn uitgewerkt. Je bent op hele willekeurige momenten opeens aan het vechten met de controls van het spel om verder te komen en dat is toch een behoorlijk groot minpunt en erg jammer, omdat de rest van de game zo heerlijk gestroomlijnd is. Het blijft daarnaast door de NES-gameplay roots allemaal een beetje oppervlakkig. Het bekende werk van blokken slopen met specifieke wapens om nieuwe wegen te ontdekken of knoppen te zoeken om hekken te openen is tegenwoordig niet zo spannend meer. Blaster Master Zero 2 heeft aanzienlijk meer te bieden dan het eerste deel op gameplay gebied en is op alle gebieden beter ontworpen, maar haalt het in de verste verte niet bij een echt ‘moderne’ 2D action-adventure game.

Die demon, you don’t belong in this world!
Waar Blaster Master niet in tekort schiet is actie. De standaard vijanden zijn niet allemaal even boeiend, maar een aantal eindbazen is erg gaaf om tegen te vechten. Zo moet je vaak tussen je wapens en skills wisselen om te winnen van grote robots, pijlsnelle ruimteschepen of vliegende hoofden. Een aantal eindbazen maakt gebruik van de inmiddels beproefde Shadow of the Colossus-stijl, waarbij je op een reusachtige vijand moet klimmen met Jason of je tank om de zwakke plekken te kunnen aanvallen. Met wapens als doelzoekende raketten, laser schilden en mijnen hebben zowel Jason als je tank op den duur genoeg firepower om het heelal te zuiveren van het mutanten gespuis.

Je schiet je een weg door origineel vormgegeven planeten, want weinig gebieden in Blaster Master Zero 2 zien er hetzelfde uit. Men gaat soms los met gedurfde kleurpaletten als roze en groen en dat heeft wel iets weg van Magicant uit Earthbound Beginnings. Daarnaast zijn er voor de liefhebber genoeg mechanische ruimte installaties om je aan te vergapen en mooi geanimeerde sprites voor de grote robots en andere vijanden. De muziek je tijdens het schouwspel ten gehore krijgt is opmerkelijk goed. De upbeat chiptunes lijken perfect te passen bij de setting en situaties. Met de ietwat ‘dreigende’ muziek voor de verhalen stukjes en de ‘alles of niets’ chiptune rock voor de boss fights. Net als bij veel soortgelijke 8-bit geïnspireerde game is er een grote variatie aan aanstekelijke deuntjes om van te genieten gedurende de 7 a 8 uur gameplay die het spel rijk is.

Conclusie
Ben je een fan van Blaster Master Zero of van 8-bit games in het algemeen dan is Blaster Master Zero 2 van harte aan te bevelen. Ben je inmiddels een beetje uitgekeken op de 8-bit nostalgie dan zal Blaster Master Zero 2 je hart niet sneller doen kloppen. Het mes snijdt met dit soort spelletjes namelijk altijd aan twee kanten. Aan de ene kant speelt het lekker laagdrempelig weg, aan de andere kant voelt het als een product uit een andere tijd en doet het niet zo gek veel nieuws meer. Blaster Master Zero 2 is veel ambitieuzer dan haar voorganger en de ruimtereis van Eve en Jason is dan ook zeker een kijkje waard en voor de schappelijke prijs hoef je deze als liefhebber of curieuze nieuwkomer niet te laten liggen!