Ben 10

De shovelwaregeneratie ligt inmiddels achter ons. Games met de licentie van een populaire film of televisieserie kregen in het verleden een snelle en matige video game. Hoewel deze games tegenwoordig in het algemeen beter zijn, is de kwaliteit tussen de verschillende spellen nogal wisselvallig. Sommige springen er uit in positieve zin, terwijl andere maar weinig plezier weten te bieden. Eerder deze maand verscheen Ben 10 voor de Nintendo Switch. In deze review vinden wij uit in welke van de twee eerdergenoemde groepen deze game zich bevindt.

Ben 10 moet duidelijk fans van de serie aanspreken. Je belandt zo in het spel zonder een fatsoenlijke introductie van de personages, hun verhoudingen en karaktereigenschappen of een algeheel plot. Dat veronderstelt de game allemaal als voorkennis. Blijkbaar heeft het jongetje Ben de superkracht om in tien verschillende soorten ‘aliens’ te veranderen, elk met hun eigen speciale kracht. Zo kan Heatblast vuurballen schieten, kan Cannonbolt al rollend door grote, zware obstakels heen beuken, en heeft Four Arms vier armen…

Behalve in gevechten kun je de speciale moves van de meeste aliens ook gebruiken om verder te komen in de levels. Zo kan Four Arms bijvoorbeeld zware, ijzeren deuren openbreken, terwijl Wildvine zijn organische armen heel lang kan maken en daardoor zijn armen als een soort touw gebruiken om grote ravijnen over te steken. Je begint met een paar alienvormen en door het spel heen speel je er meer en meer vrij. De momenten waarop dit gebeurt hebben echter niks met het verhaal te maken, waardoor de toevoeging van een alien vaak nogal uit te lucht komt vallen.

Vechten

Met de aliens is niks mis, maar met de levels wel. Je speelt in totaal door zes levels van elk 20 tot 30 minuten heen, en tussendoor knopen cutscenes het verhaal aan elkaar. Deze levels zijn eigenlijk niets meer dan aaneengeschakelde gevechten. In de gevechten gebruik je met name de Y-knop voor je standaardaanval en de X-knop voor een counter of afmaker. Daarnaast kun je springen met de B-toets en vult er onderin het scherm een balk, waardoor je als die vol is een speciale aanval kunt uitvoeren met de A-knop. Die speciale aanval verschilt per alien en kan je soms ook buiten gevechten gebruiken. Een erg groot arsenaal heb je dus niet. Het helpt ook niet mee dat de vijanden maar zeer minimaal variëren. Vaak staat je scherm vol vijanden, sommige die focussen op close combat, terwijl andere juist meer op de lange afstand zijn gericht. Hun patronen herleid je echter gemakkelijk en erg intelligent zijn ze niet, wat ze al snel degradeert tot kanonnenvoer. Doordat je de vijanden zo makkelijk verslaat, wordt switchen tussen verschillende alienvormen helaas ook overbodig.

Tussen de gevechten door moet je een stuk level afleggen en hier komt één van de zwaktes van het spel naar boven: level-design. De levels voelen saai en kaal aan. Het ontbreekt ze aan uitdaging, en ze vallen in herhaling. Langs de kant staan vaak nog wel houten kisten, tonnen of fietsen die je kunt slopen, maar het voelt meer als bezigheidstherapie dan echte, goed uitgewerkte gameplay. Af en toe kom je een soort platformersectie tegen, maar daar moet je vooral niet te veel van verwachten. Elke twee levels vormen samen een op zichzelf staand verhaal, als een soort televisieaflevering. Na elk tweede level heb je een eindbaas, maar ook hier haal je weinig voldoening uit.

Grafisch

Ben 10 heeft duidelijk maar een klein budget gekregen. Veel assets, zoals 3D-modellen, worden hergebruikt met een handvol verschillende kleurenschema’s om levels er nog enigszins aandoenlijk uit te laten zien, maar het blijft allemaal tamelijk eentonig. De levels hebben duidelijk weinig aandacht gekregen en het oppervlakkige gevechtssysteem en de domme AI getuigen ook van een zeer snelle klus op programmeergebied. De cut-scenes zien er absoluut niet slecht uit, maar tijdens het spelen zijn de omlijningen om objecten en personages veel te dik en dat maakt het spel een stuk minder mooi.

Technisch

Technisch komt het spel er echter minder goed vanaf. Als je je aanval spamt met veel personages op je scherm, daalt de framerate fors. Hoewel de game sowieso al geen technische hoogvlieger is, stoor je je bij dit soort intensieve momenten eraan om de game voor een kort moment te zien vertragen of soms zelfs haperen. Verder heeft het spel last van lange laadtijden, omdat de best grote levels van het spel in één keer inladen. Hierdoor moet je tot een halve minuut wachten voordat je de cutscene kunt gaan bekijken.

Conclusie

Laat Ben 10 maar links liggen! Bij de game ontbreekt het aan variatie. Met de personages en setting is niets mis, maar met de uitvoering wel. Gevechten vervelen snel, de gameplay tussendoor boeit niet en het verhaal maakt geen indruk. De humor en feel van de televisieserie komen wel terug, maar die weten de gebrekkige gameplay niet te camoufleren. Het is knap dat een game die slechts twee tot drie uur duurt repetitief en saai kan aanvoelen, maar Ben 10 lukt het. En dat komt vooral door het gebrek aan variatie, want de basis is zo slecht nog niet.