Alex Kidd in Miracle World DX - Ouderwets pittige platformactie

Het gaat de laatste tijd helemaal los met Sega Master System-games die naar de Nintendo Switch komen! Wonder Boy: The Dragon’s Trap kwam al eerder uit en Monster World IV (Asha in Monster World) verscheen eerder dit jaar. Het bejubelde Monster Boy and the Cursed Kindom speelt in hetzelfde universum. Eén van de andere platformhelden van Sega van weleer is Alex Kidd, en die had nog geen remake op de Switch, tot nu dan! Dit is Alex Kidd in Miracle World DX.

Het avontuur begint met Alex Kidd, een vechter, die hoort van een boosaardige naarling genaamd Janken the Great. Janken verslaat King Thunder, de koning van Radaxian. Tegelijkertijd ontvoert hij ook nog eens diens zoon, Prince Egle, en zijn verloofde, Princess Lora. Dan komt Alex er ineens achter dat hij de verloren gewaande zoon van King Thunder is, en dat maakt dat hij naar Radiaxian trekt om Janken eens goed de waarheid te vertellen. Grappig detail: Janken is een duidelijke verwijzing naar Jan-Ken, de Japanse naam voor het spel Steen-Papier-Schaar. Dit komt overigens ook nog terug in dit spel zelf.

Wat is er aan de hand?

Laten we eens beginnen met het positieve gedeelte van deze vernieuwde versie. Alex Kidd in Miracle World DX is een herziene versie van een Sega Master System-spel dat in 1987 in Europa verscheen. De grafische stijl van de vernieuwde versie ziet er werkelijk waar echt heel goed uit. Het zijn onmiskenbaar de omgevingen die de oude rotten zullen herkennen uit de 8-bit tijd, maar dan met een echt mooie vernieuwde stijl zodat nieuwelingen ook positief verrast zullen zijn. Puristen zullen zeggen dat de nieuwe Alex Kidd niet goed op de oude Alex Kidd lijkt, maar de nieuwe stijl van het personage en de omgevingen hebben genoeg persoonlijkheid om goed op te vallen. De kaart, die je tussen elk level door in beeld ziet, is dan weer een beetje generiek maar dat is geen enorm probleem. Ook de muziek is aangepast; herkenbare geluiden in een nieuw jasje. Prima gedaan dus! Net zoals in Wonder Boy: The Dragon’s Trap kun je overigens met een druk op de knop wisselen tussen twee grafische stijlen. Je hebt de vernieuwde stijl, maar het is ook leuk dat je kunt wisselen naar de klassieke Master System-stijl. Herkenbaar voor mensen die het origineel hebben gespeeld, en leuk voor mensen die de twee willen vergelijken.

Remake?

Wat is nu de definitie van een remake? Is dat alleen grafisch wat oppoetsen, of moet er ook wat qua gameplay toegevoegd en aangepast zijn? Verandering is er helaas niet, zeker met dingen die in 1987 al opvielen, al dan niet in negatieve zin. Zo is er het platformen zelf, het rondlopen en vooral springen en richten op bepaalde plekken in het level. Alex Kidd springt en beweegt nogal zenuwachtig. Als je bijvoorbeeld van het ene naar het andere platform springt lijkt Alex altijd nog een klein stukje te bewegen, waardoor de nauwkeurigheid die bij platformgames zo belangrijk is bijna lijkt te verdwijnen. Daar komt nog bij dat de hitboxes in dit spel ook niet goed werken. Je moet heel dichtbij een vijand staan om hem te raken, en je wordt ook al heel snel door een vijand geraakt als je dichtbij komt.

Sommige bossfights zijn daardoor enigszins frustrerend, en daar komt ook het eerdergenoemde steen-papier-schaar bij kijken. Je doet een Jan-Ken-Pon gevecht, en wie het twee keer goed heeft wint. Heb je het fout? Dan verlies je een leven en moet je het opnieuw proberen. Aangezien je maar een beperkt aantal levens hebt kan het zijn dat je heel snel Game Over gaat. Er is dan wel weer een instelling dat je een oneindige voorraad aan levens hebt, maar dat is dan weer te makkelijk. Toegegeven, dit zal allemaal al in het origineel. Maar, de oude spelers hoeven dit niet te herontdekken, en de kans dat nieuwe spelers gefrustreerd raken door deze mechaniek is echt aanwezig, en dat is jammer. Een betere balans was fijn geweest, of een soort middenwegmodus, maar dat is niet het geval.

Is er nog meer toegevoegd?

Wat wel fijn is, is dat er toch een paar dingen zijn toegevoegd. Zo krijg je na het uitspelen van het spel onder andere een Boss Rush-modus, en die spreekt voor zich. Ook kun je dan een Classic Mode spelen, waarin je dus van begin tot het einde een versie van het origineel speelt. Als laatste zijn er nog wat kleine stages toegevoegd hier en daar. Waar de meeste stiekem toch wat als opvulling aanvoelen, zitten er toch hele leuke bij. De stage nadat je uit het kasteel van Janken komt is bijvoorbeeld een fijne toevoeging.

Conclusie

Ik heb goede herinneringen aan het origineel op de Master System, maar heel eerlijk gezegd brengt het spelen van deze DX-versie geen geheel voldaan gevoel. Het is een leuke platformgame en de vernieuwde grafische stijl werkt echt heel goed, maar er is qua gameplay te weinig aangepast. Een Classic Mode met de ouderwetse gameplay, en een DX-modus met vernieuwde graphics en gameplay waren een beter idee geweest. Een combinatie van beide resulteert in een game die heel leuk is voor platformliefhebbers en fans van het origineel, maar nieuwkomers zullen echt twee keer moeten nadenken voordat ze deze versie aanschaffen.