The Legend of Zelda: Link’s Awakening

De meeste games in mijn vroege bestaan werden gespeeld op een kleurrijke vierkante doos: de Game Boy Color. Daar speelde ik mijn eerste The Legend of Zelda-avonturen, zoals de Oracle games. Link’s Awakening mag niet in het mooie rijtje ontbreken. Onze avonturier Link spoelt aan op Koholint Island, een voor hem compleet onbekende wereld. Je komt onbekende personages tegen, Super Mario-vijanden zijn er gewoon en dat alles komt op een bijzondere manier samen. Wij mochten een eerste blik werpen op de Nintendo Switch-remake, en het is verbazingwekkend hoe goed het spel in elkaar steekt.

De demo start vanaf het begin van het spel. Na je introductie met Marin en andere personages in het dorp ga je op pad. Vanaf hier mag je doen waar je zelf zin in hebt. Persoonlijk had ik maar één doel in het achterhoofd: het uitspelen van de eerste dungeon. De demo duurt ongeveer dertien minuten, dus je mag absoluut geen fouten maken. Daarnaast zul je bepaalde voorwerpen moeten overslaan, puur om het einde binnen de tijd te halen. Ik heb de demo vijf keer doorlopen en het is me uiteindelijk gelukt, met enige moeite.

De speler begint met het heroveren van zijn zwaard, waarna hij/zij zich in een mysterieus woud begeeft. Het is hier dat je te maken krijgt met vijanden, waarbij verdedigen uiterst belangrijk is. In het origineel was het schild alleen bedoeld om aanvallen te vermijden, maar developer Grezzo zag ruimte om het aan te passen. Zodra je vijanden tegenkomt met een schild, til je jouw schild op. Hun aanvallen zullen afketsen, waardoor jij vrij bent om een zwaard in hun gezicht te slaan. Oorspronkelijk moest je omlopen en van achteren de vijand bedwingen, maar dit voelt een heel stuk dynamischer.

Dynamiek
‘Dynamischer’. Het is eigenlijk het toverwoord van de Link’s Awakening-remake. Link kan nu 360 graden lopen, zijn schild makkelijker inzetten en makkelijk aanvallen opladen. Het zijn de dingen uit latere 2D-Zeldas, maar hier toegevoegd op een manier die totaal niet storen. Als je niet beter weet, dan had je zelfs kunnen denken dat het altijd al in het avontuur zat. Het hart van de reis is degelijk aanwezig, maar het houdt de charme waar het spel om bekendstaat.

De charme liep ik snel tegen het lijf in de dungeon: het zijn beknopte kamers met ieder hun eigen puzzeltjes om op te lossen. Het duurt niet lang voordat je de befaamde veer tegenkomt, en naar hartenlust over objecten kunt springen. Samen met de snelheid waarop Link voortbeweegt, vormt alles een vlot geheel dat aanspreekt. De nieuwe springmechaniek is vanaf het eerste baasgevecht belangrijk, en gelukkig leert het spel je alles zonder je iets in het gezicht te duwen.

Stijlvolle verandering
Een andere manier waarop alles net anders aanvoelt is de stijl. De look die de makers hebben gekozen is uiterst aandoenlijk en een genot voor het oog. De glimlach van Link als hij iets oppakt is simpelweg fantastisch, en voelt meteen liefdevol. Daarnaast hebben alle vijanden en NPC’s ook deze graphics en hebben ze nog nooit mooier uitgezien. Het doet me stiekem denken aan de Game Boy spirits, zonder dat werkelijk voor deze stijl is gekozen. Het is een legitieme oplossing die vooralsnog een nostalgisch gevoel meedraagt.

Voorlopige conclusie
The Legend of Zelda: Link’s Awakening is liefdevol omgetoverd tot een Nintendo Switch-titel. Hoewel meer veranderingen verwacht, vooral in de latere delen van het avontuur, kan ik zeggen dat ik super enthousiast het spel speelde. De bewegingen voelen vrijer en voorwerpen hebben meer functies vergaard sinds het origineel. Het is niet voor niets dat Grezzo alle Zelda-remakes blijkt te doen, want keer op keer laten ze daar stralend werk zien. Ik kan niet wachten tot september!