Inchecken in het spookhotel van Luigi’s Mansion 3

Het is niet te geloven, maar over zo’n twee weken kunnen we inchecken in het spookhotel van Luigi’s Mansion 3! Op Halloween openen de deuren van het super-de-luxe hotel zich en ontvangen de geestige piccolo’s hun splinternieuwe slachtoffers… eh wacht nee, gasten. Ik heb alvast een kijkje mogen nemen op de eerste verdiepingen van het hotel, speciaal om jullie te adviseren. Moeten jullie alvast een kamertje boeken?

Warm welkom

Iemand als Luigi zou mijn oordeel niet afwachten: hij heeft samen met Mario, Peach en een handjevol Toads zomaar een gratis VIP-uitnodiging gekregen voor de luxueuze verblijfplaats. Wie zegt er nou ook nee tegen zo’n verdachte kans? Al snel blijkt dat er schokkend genoeg een luchtje hangt aan de hele zaak. Het met goud en zilver overvloede hotel blijkt eigenlijk een bouwvallig spookhuis te zijn. En dat niet alleen: Luigi’s vrienden zijn te grazen genomen door niemand minder dan de ontsnapte King Boo! Fijne vakantie nog, Luigi…

Dus verandert Luigi’s vakantie wederom in een paranormaal stofzuigfestijn, waarbij hij zijn uiterste best doet om zijn vrienden te bevrijden uit schilderijen. Dit bewerkstelligen blijkt nog wel een hele klus, aangezien het hotel een bijzonder hoge toren is en een of andere plaaggeest het een goed idee vond om alle liftknopjes weg te halen. Het doel van het spel is dus eigenlijk om de liftknopjes één voor één terug te vinden en de verdiepingen grondig uit te kammen voor een teken van zijn vrienden. Gelukkig doet onze groene snorremans dat niet alleen: ook zijn oude maatje professor E. Gadd helpt hem, samen met zijn gloednieuwe Poltergust G-00 én Virtual Boo (een nieuwe iteratie op de Game Boy Horror en de Dual Scream)!

Ongein gegarandeerd

Dat hotel spookt dus van top tot teen rond van de klopgeesten die je maar al te graag een poets bakken, iets wat niet echt een goede combinatie is met een angsthaas als Luigi. Het is misschien een beetje gemeen, maar dit is wel echt een onuitputtelijke bron voor schrikvermaak en komedie. Het verbaasde mij in het begin echt hoe veel cutscenes er waren vol grappige scenario’s van Luigi in het hotel. Iets waardoor ik ook direct meer zin kreeg in de animatiefilm van Mario die nog in de pijplijn zit.

Het hotel is echt een mijnenveld voor onze schrikgrage held en wat mij ook echt verbaasde, was hoeveel kleine interacties Luigi kan hebben met de spullen om zich heen. Zich een hoedje schrikken van een eng jack-in-the-box-figuur dat zich verstopte in een kast en later nog nazinderen van de angst, is een simpel voorbeeld van de dingen waardoor ik eigenlijk constant met een brede grijns door het hotel liep. De superleuke voice acting van Charles Martinet en de geweldige animaties maken het spel zo’n charismatisch genot, dat mijn Nintendo Switch-album helemaal vol zit met rijen vol foto’s en video’s.

Dat Luigi met bijna alle voorwerpen in het hotel interactie heeft, was geen grapje: hij kan praktisch alles wat los en vast zit opzuigen of slopen met behulp van zijn Poltergust G-00. Het spel moedigt je hier ook in aan: regel 1 van verblijven in dit spookhotel is namelijk dat je binnen een mum van tijd met pensioen kan: er zit bijna letterlijk in alle hoeken en gaten wel muntjes, briefgeld, staven goud en schatkisten verstopt. De standaard kussentjes op de bank? Slurp ze lekker op met je stofzuiger en er vliegt dan nog wat achtergebleven briefgeld in het rond. Of probeer eens je Poltergust te richten op de ventilatieschacht; grote kans dat je daar ook nog wat rijker van wordt! Mijn favoriete voorbeeld is nog wel echt hoe er ergens wc-papier hing wat gemaakt was van bankbiljetten. Tot nu toe kan ik helaas alleen hints kopen met al dat geld. Toch blijf ik om de een of andere reden aangemoedigd om hele kamers overhoop te halen om zo veel mogelijk te vinden. Luigi lijkt in dit spel wel bijna een schoonmaker, hoe hij met de stofzuiger in zijn hand de kamers spic en span zuigt. En het is nog goedbetaald ook!

Keurige kamers

Helaas brengt dit me ook meteen bij de grootste tegenvaller die ik tot nu toe ervaar bij Luigi’s Mansion 3: veel meer dan muntjes valt er niet te ontdekken in de griezeltoren. Misschien vind je nog een edelsteen, als je echt een oplettend oog hebt. Maar voor de rest is Luigi’s Mansion 3 tot nu toe onwijs lineair: mijn volgende stap, en soms zelfs stappen, waren altijd glashelder, en zo niet, dan zorgde die goeie ouwe professor E. Gadd of Polterpup daar wel voor. Een verdieping is in principe te zien als een level, want die verlaat je niet totdat je een nieuw liftknopje naar een nieuwe verdieping vindt. Zelfs op de verdieping zelf is het pad best wel voor je uitgestippeld. Het is iets waar ik stiekem van baal, maar ik heb nog hoop dat het spel je later misschien wat meer los laat: op het begin kreeg ik namelijk ook nog om de haverklap instructies van E. Gadd en dat is nu ook minder geworden.

Waar Luigi’s Mansion 3 het vooral van moet hebben, zijn de individuele kamertjes. Die zijn vaak het origineelst met kleine puzzeltjes om op te lossen, lollige geesten om te verslaan en, uiteraard, tonnen geld om te verzamelen. Die breinbrekers zijn tot nu toe best leuk en je moet steeds weer op een unieke manier gebruik maken van je stofzuiger. Dat betekent niet alleen dingen opzuigen, maar ook zuignappen schieten om van alles te slopen, Gooigi oproepen én de vertrouwde strobulb en dark-light gebruiken. Een kers op de taart: kamers passen vaak écht bij de verdieping waar je je bevindt, omdat elke verdieping een hele eigen thema heeft. Dit maakt het geheel nog leuker om te doorzoeken.

Je kleine speurtocht in het hotel is alleen niet zonder slag of stoot: Luigi wordt vaak genoeg lastiggevallen door boemannen die maar al te graag wat kattenkwaad uithalen. Dit zijn vaak standaard geesten met soms een grappig kostuum aan (een spookje in schoonmakerskleding is mijn voorlopige favoriet). Na alle kamers spookvrij te hebben verklaard, wacht je op het laatst van een verdieping nog een baasgeest af. Een van de grootste krtitiekpunten van Luigi’s Mansion 2 was, zoals ontwikkelaar Next Level Games ook heeft toegegeven, de onoriginele en standaard geesten. De baasgeesten in Luigi’s Mansion 3 bewijzen dat Next Level Games iets geleerd heeft van het vorige spel. Ze hebben allemaal een duidelijke persoonlijkheid; van een bange, donutetende bewaker tot een Dr. Eggman-achtige, norse kok. Dit maakt het ontdekken van een verdieping alleen maar leuker en ik hoop stiekem dat er vaker van zulke originele geesten voorbij komen, in plaats van alleen als eindbaas.

Kamer voor twee

In je eentje dat hotel verkennen is, ondanks hoe lineair het is, echt onwijs leuk! En het plezier kun je makkelijk verdubbelen als je Gooigi erbij optelt. Gooigi, de groene slijmachtige koffiekloon van onze besnorde held, helpt Luigi namelijk een handje in zijn geestopzuigpraktijken. Wanneer je alleen speelt, kun je Gooigi zelf besturen en zo wat puzzels oplossen (Gooigi kan door putten, is bestendig tegen spijkers, maar let op: hij is niet waterbestendig!). Wanneer je met z’n tweetjes speelt, speelt de ander te allen tijde als de slijmerige tegenhanger. Omdat Gooigi sowieso al vrij vaak in puzzels ingezet kan worden, is het hotel eigenlijk letterlijk gemaakt om samen te doorkruisen. Samen het griezelige hotel verkennen is daarom gegarandeerd spelplezier!

Er zijn nog twee andere modi waarbij je samen kunt spelen met vrienden of familie. De Scream Park-modus bevat drie minigames à la Mario Party die je met maximaal acht personen lokaal samen kunt spelen. Hoewel het de eerste paar keren best lachen was om te spelen, durf ik nog niet te zeggen of ze ook na meerdere potjes leuk blijven om te spelen. En dan is er ook de ScareScraper-modus, een feature die spelers van Luigi’s Mansion 2 misschien wel bekend in de oren klinkt. Hier kun je, samen met een vriend of alleen (online of offline), een groot deel van de Scare Scraper toren verkennen en de missie proberen te voltooien binnen het tijdslimiet. Zo’n missie is bijvoorbeeld het opzuigen van een x aantal geesten. Hoewel ik ook deze modus nog niet bepaald uitgebreid heb kunnen spelen, belooft het een speelstand te zijn met hoge replaywaarde waarbij je strategisch steeds weer een betere score neer probeert te zetten.

Voorlopige conclusie

Genoeg geld te ontdekken om zelf een hotel te kopen, een grote verscheidenheid aan puzzels en unieke omgevingen en geesten die het de spookachtige toren hebben overgenomen… Ja, het spookhuis van Luigi’s Mansion 3 belooft echt een top verblijfplaats te zijn! De charme barst ervan af in dit super-de-spook hotel en je kunt constant genieten van honderd-en-één manieren waarop Luigi de stuipen op het lijf wordt gejaagd. Verder is dit hotel ideaal om samen en alleen in te verblijven. Het enige wat mij tot nu toe tegenvalt aan de unieke vertrekken, is dat kamertjes iets té georganiseerd zijn: je weet altijd net iets te goed waar je heen moet gaan. Maar voor de rest waren de eerste paar verdiepingen heerlijk griezelig! Of het een vijf sterren-hotel is? Die vraag beantwoord ik graag na nog ietsjes langer te hebben rondgespookt door dit griezelhotel!