Super Mario Bros. Wonder

“Hey, dat heb je goed gedaan zeg!” Een bloem praat tegen je terwijl je er voorbij rent door een schilderachtige wereld. Wanneer je tegen een vraagtekenblok springt, popt er een appel uit die je in een olifant transformeert. En de tweedimensionale platform-omgevingen lijken binnenstebuiten te draaien wanneer je een wonderbloem grijpt. Ik kon Super Mario Bros. Wonder voor een hands-on preview uitproberen. Ik herken een aantal vertrouwde elementen, maar ben ik nu echt een Mario-spel aan het spelen?

Super Mario Bros. Wonder greep mijn aandacht gelijk met haar nieuwe grafische stijl. De schilderachtige omgevingen zijn zo anders dan de standaard 3D-modellen die we gewend zijn van de New Super Mario Bros.-serie. Zowel de voorgrond als de achtergrond laten met hun zwierige beelden het Bloemenrijk echt tot leven komen. En wat een leuk Rijk is het toch. Elk level, laat staan wereld, is totaal uniek vol kristalgrotten, verende ballonvissen en woeste bisonvelden. Het vertrouwde Paddenstoelenrijk is haast passé.

Welkom in het Bloemenrijk

Het Bloemenrijk is een nieuwe wereld en dat merkte ik ook aan de vijanden en power-ups. Ieder level dat ik speelde, had weer andere vijanden zoals happende visachtigen, lopende lange zwammen en stokstaartjes die graag appels naar je spugen. Verder kon ik ook aan de slag met nieuwe power-ups: de olifant die goed spullen kan verschuiven en water spuiten, een drilboor die je personage begraaft onder aarde en zeepbellen waarop je nog een extra sprongetje krijgt. De power-ups sloten heerlijk aan op de levels en ik kijk ernaar uit om te zien hoe de complexiteit van levels en nieuwe power-ups er later in het spel zullen uitzien.

Ondanks alles, herkende ik genoeg van wat je van een klassiek Mario-spel mag verwachten. Er wacht nog altijd een vlaggenmast aan het einde van de levels, de hangende vraagtekenblokjes zijn nergens naartoe gegaan. Ook Vuurbloemen en geheime wolkenplaformen zijn weer van de partij. De besturing is ditmaal ietsjes anders : ik merkte dat personages iets zweveriger springen dan normaal. Daarnaast spelen alle personages hetzelfde: Toad is niet meer de snelste en Peach zweeft niet meer. Wat ik persoonlijk wel jammer vond, was hoe spelers tijdens multiplayer elkaar niet meer kunnen aanraken. De wanorde van op elkaar springen en weggooien miste ik. Maar gelukkig vond ik de chaos al snel terug in een ander aspect.

Talloze geknutselde surprises

Wat namelijk echt anders is aan Mario’s nieuwste avontuur, zijn de wonderbloemen. Die transformeren de gemakkelijke uniekheid van ieder level in een spannende verrassingsdoos en vermenigvuldigen de chaos met een knip van de vingers. De enkele bisons in je level komen ineens in een hele stoet achter je aan gerend of de buizen die het landschap van een ander level domineerden, beginnen te dansen. Mijn favoriet was het level waarbij de wonderbloem je verandert in hulpeloze Goomba’s. Ineens speel je een soort verstoppertje, waarbij je opgesmikkeld wordt door vijanden als je even niet oplet. Echt elke wonderbloem oefent een totaal uniek effect uit op een level. Ik heb maar een handjevol levels uitgeprobeerd, maar de combinatie van het verfrissende Bloemenrijk met de verrassende Wonderbloemen laten me al uitkijken naar het volledige spel.

Waar ik vooral naar uitkijk na het spelen van enkele levels van Super Mario Bros. Wonder, is simpelweg om het meer te spelen. Zo zijn er meerdere verstopte Wonderzaden af te tikken en zijn extra beetjes paarse muntjes altijd mooi meegenomen om kleine extra’s vrij te spelen. Dat maakt een level al lekker herspeelbaar. Maar er gebeurt continu ontzettend veel in een doorsnee Super Mario Bros. Wonder-level. Het is makkelijk om details te missen in de chaos, ineens een geheime route te vinden, of ook eens te kijken hoe een level eruitziet zónder Wonderbloem. Kortom, genoeg te ontdekken!

Mario voor iedereen

Wat me opviel, was hoe toegankelijk deze Mario-game is. Zo zijn er een stuk meer personages om uit te kiezen (ditmaal zijn Daisy en de Toad(ette)s bijvoorbeeld ook van de partij) en kun je spelen als de onaanraakbare Yoshi’s en Nibbit. Deze lopen geen schade op door vijanden, maar je mag ook geen power-ups gebruiken. Ook kun je nu eigen checkpoints maken, waar je naartoe kunt zweven als vers overleden spookje: zo kun je weer vanaf dat punt verder spelen.

Daarnaast voegt Super Mario Bros. Wonder een gloednieuw badge-systeem toe. Je mag per level steeds één badge activeren. Level-badges maken voornamelijk je leven makkelijker door het een en ander aan het level te veranderen. Actie-badges geven je personages nieuwe skills, zoals met je pet iets langer in de lucht zweven, een oplaadsprong á la Super Mario Bros. 2 en vlugge muursprongen. Deze badges verkrijg je door speciale Badge Challenges te voltooien die draaien om die specifieke badge. Dit level houdt je levens niet bij en je speelt het altijd zonder enige power-up verder. De Badge Challenges en korte uitdagingen van zogenaamde Tussendoortjes-levels zorgen voor een fijne variatie in de game.

Badges kun je aanpassen tot op het laatste moment dat een level begint. Toch weet ik na de paar levels die ik gespeeld heb, nog niet zo goed wat ik ervan moet vinden. Ik ben blij dat er een verbetering in de toegankelijkheid van Mario-games is doorgevoerd. Ikzelf vergat alleen vaak best wel gauw dat ik een bepaalde badge geactiveerd had. Gelukkig haalt dat welgeteld niks van het plezier van Super Mario Bros. Wonder onderuit. Plus, misschien weet ik het beter te onthouden wanneer ik meer levels heb gespeeld.

Voorlopige conclusie

Super Mario Bros. Wonder bestaat om je te verrassen. Ironisch gezien voelden de enkele levels die ik heb gespeeld, al aan als een vernieuwing van de franchise. Wonder doet namelijk haar best de grenzen van een 2D Mario-game opnieuw te definiëren. En van wat ik tot nu toe heb gespeeld, ben ik het erg eens met de verbrede horizon van de Mario-serie. Ja, een Mario-game is dit zeer zeker: he’s-a back, Mario!