De meeste gamegenres staan duidelijk in het teken van een bepaald type gameplay. Zo heb je in shooters als doel om te schieten, in racegames om te racen, en in platformers om van links naar rechts te huppelen. Al vanaf het prille begin hebben avonturengames en de verschillende subgenres daarvan deze regel enigszins ontweken. De in recente jaren populaire walking simulators vereisen minimale input van de speler. De visuele novelle, een ander subgenre van avonturengames, bevat soms zelfs helemaal geen gameplay. Ook interactieve films balanceren op het randje van het medium. En misschien balanceert dit FMV-genre nog wel het meest op het randje van allemaal, want in tegenstelling tot walking simulators en visuele novelles speelt een interactieve film zich soms niet eens af in een gamewereld!
De eerste FMV-games stammen uit de tijd van de arcades begin jaren ’80 en ontkrachten eigenlijk al direct mijn statement dat FMV een subgenre van avonturengames betreft. Astron Belt laat zich namelijk vooral omschrijven als een spaceshooter met videorealistische graphics, terwijl Dragon’s Lair en Space Ace de typische hectiek van een actiegame in een tekenfilmaflevering plakken. De games boden relatief hoge grafische kwaliteit vergeleken bij andere arcadegames dankzij gebruik van Laserdisc-technologie. Helaas kelderde de populariteit van het genre al snel vanwege de speelprijs van FMV-games en vanwege de gelimiteerde herspeelbaarheid, wat juist voor arcadegames geld in het laatje moest brengen.
Een kleine tien jaar later maakten FMV-games de overstap naar de thuisconsole met SEGA’s Night Trap. De geavanceerde CD-technologie maakte het mogelijk om daadwerkelijk interactieve films te maken. Dit gebeurde echter niet: videogames hadden niet het budget van een Hollywood-film waardoor zowel de acteurs als filmproductie vooral amateurisme uitstraalde. Daarnaast namen andere gamegenres, vooral vanaf de PlayStation-dagen, het gebruik van cutscenes over en leek het interactieve film-genre wederom gedoemd te mislukken.
Toch won het genre dit decennium weer aan populariteit. Director David Cage heeft met zijn studio Quantic Dream een relatief groot budget kunnen inzetten en zo een uitgebreid script kunnen schrijven en met goede acteurs kunnen werken aan bijvoorbeeld Heavy Rain. Hetzelfde geldt voor filmgame Until Dawn, dat bijna twee miljoen exemplaren wist te verkopen. Beide games wisten daadwerkelijk een interessant verhaal toe te voegen aan een interactief verhalende game. Bovendien heeft elke keuze invloed op het verhaalverloop, wat het genre interactiever dan ooit maakt. De toegenomen populariteit blijkt ook uit de succesvolle The Walking Dead- en Life is Strange-series, die allebei het midden zoeken tussen avonturengames en interactieve films.
De professionelere aanpak zien we ook terug in FMV-games die opgenomen beeldmateriaal gebruiken. Late Shift (van de makers van The Bunker), Contradiction en Her Story overtuigen allemaal met kwalitatief filmwerk en professionele acteurs. Nu verschijnt The Bunker en kunnen we concluderen dat interactieve films, na dertig jaar, eindelijk hun plekje in de industrie hebben gevonden. En ook al heeft deze wedergeboorte vooral plaatsgevonden op PC en PlayStation-consoles, hopelijk laat The Bunker zien dat ook het Nintendo Switch-publiek er wel oren naar heeft en ontwikkelt het genre zich op de Nintendo Switch de komende jaren door!
Log in of maak een account aan om een reactie te plaatsen!