Bayonetta Origins - Veelbelovend sprookje

Moesten we nog jarenlang wachten op Bayonetta 3, krap een half jaar later ligt de volgende al in de winkel. Maar dit is niet zomaar een Bayonetta game. Cereza and the Lost Demon laat het over-the-top geweld voor wat het is en presenteert een magisch sprookjesboek. Het soort sprookje, zo vermoed ik na het spelen, dat een breder publiek zal aanspreken dan de hoofdserie.

In Bayonetta Origins trek je niet de hoge hakken aan van een volwassen Bayonetta, maar stap je in de schoenen van de nog jonge Cereza. Cereza is een heks in opleiding en een beetje klunzig. Het oproepen van demonische monsters lukt nog niet zo goed en van martial arts heeft ze al helemaal geen kaas gegeten. Verwacht bij het opstarten van Bayonetta Origins dus geen huizenhoge monsters die door gebouwen worden gesmeten. In plaats daarvan mag je een paar planten verzamelen voor een toverdrankje. Het contrast voelt direct groot en het spelen van een Bayonetta-game is nog nooit zo relaxed geweest.

Mysterieus, speels en wonderlijk

Het is gaaf om te zien hoe ontwikkelaar Platinum Games met deze game uit hun comfort zone stapt. Het verhaal bijvoorbeeld, wordt verteld door het omslaan van bladzijdes van een sprookjesboek, compleet met geanimeede illustraties en een prettige voice over. De muziek klinkt mysterieus, speels en wonderlijk en de grafische stijl zit vol met kleur. Het draagt allemaal bij aan het gevoel een interactief sprookje te beleven. De opzet van het verhaal is simpel: Cereza’s moeder is gevangen genomen als heks en in Avalon Forest ligt magie verstopt die krachtig genoeg is om haar te bevrijden. Cereza’s mentor verbiedt nadrukkelijk het bos te betreden, dus natuurlijk is dat precies wat we gaan doen.

Cheshire, ik kies jou!

Om eerlijk te zijn, kan Cereza nog niet echt veel tijdens de (ietwat langdradige) opening. Om het bos goed te verkennen, krijgt ze gelukkig al snel hulp van Cheshire. Deze demonische kat verschuilt zich in Cereza’s favoriete knuffel en is volledig speelbaar. Het is zelfs mogelijk om de twee personages tegelijkertijd te besturen en dat levert leuke puzzels op. Zo kun je Cheshire in knuffelvorm op een hoger platform gooien om vervolgens met zijn demonische vorm een schakelaar te activeren, waardoor Cereza beneden weer verder kan. Nice.

Cereza zelf is overigens zeker niet nutteloos. Met haar magie kan ze bijvoorbeeld planten laten groeien en vijanden vastzetten met venijnige doornen, waarna Cheshire ze in de rug kan aanvallen. Vijanden? Jazeker, want ook in Bayonetta Origins moet er af en toe geknokt worden. Maar vrees niet, avontuurlijk-ingestelde lezers: ook hier ligt het tempo een stukje lager. De gevechten zijn kort en draaien meer om het slim gebruiken van de twee personages, dan om snelle reflexen en combo’s. De mix van vernuftige puzzels en korte gevechtjes deed me regelmatig denken aan Nintendo’s eigen Luigi’s Mansion 3, al lijkt een co-op stand hier helaas afwezig.

Veelbelovend sprookje

Bayonetta Origins is even wennen, maar na een tijdje kom je in een lekkere flow van puzzels oplossen, het bos verkennen en vijanden verslaan. De game richt zich duidelijk niet op actiefanaten, maar probeert echt een nieuw publiek aan te spreken. We zagen hiervan al elementen in games als Astral Chain en The Wonderful 101, maar met Cereza and the Lost Demon durft Platinum Games meer te experimenteren dan ooit. Of de studio een tragere game ook interessant kan houden tot het einde moet nog blijken, maar de start van dit sprookje is in ieder geval veelbelovend.